Melissa de Wit, leerkracht en IPC-coördinator bij IKC De Argonauten, deelt haar inspirerende reis in het onderwijs. Na een lange zoektocht naar betekenis en plezier in haar werk, vond ze bij De Argonauten een plek waar kinderen op hun eigen tempo kunnen groeien en leren. Met passie voor innovatief onderwijs en een focus op verbinding brengt ze iedere dag het beste in zichzelf, haar collega’s en de kinderen naar boven.
Het proces van leren is heerlijk en het resultaat geeft dan nog veel meer voldoening. Dat is wat ik kinderen wil meegeven: leren doe je samen, in verbinding met anderen.— Melissa de Wit, leerkracht en IPC-coördinator bij IKC De Argonauten
De eerste stappen in het onderwijs
Wat was jouw eerste indruk toen je aan de slag ging als leerkracht?
In 2002 studeerde ik af aan de PABO-Haarlem en mocht ik na mijn LiO direct aan de slag op De Zuidwester. De collega’s waren geweldig, de kinderen waren fantastisch en ik voelde me er meteen thuis. Mijn carrière bracht me langs verschillende groepen: van groep 1/2 naar groep 7 en 8, daarna een aantal jaren in groep 5 en 6. Tussendoor kreeg ik twee kinderen en uiteindelijk vond ik mijn weg terug naar de kleuters, waar alles ooit begon.
Twijfels over het systeem
Wat was het moment waarop je je realiseerde dat je iets wilde veranderen?
Ik herinner me nog goed dat we lang geleden Cito-toetsen bij kleuters afnamen. We oefenden vooraf in de klas met zaken als een fluitketel of een video-8-camera, omdat veel kinderen die thuis nog nooit hadden gezien. Een vraag zoals: “Wat hoort er niet bij: de fiets, de auto, de brommer of het vliegtuig?” was standaard. We zetten de tafeltjes keurig uit elkaar in het speellokaal, want zelfs vijfjarigen moeten optimaal kunnen presteren, toch? Ouders grapten dat we hun kinderen alvast voorbereidden op het eindexamen. Dat zorgde voor de nodige humor, maar ondertussen voelde het voor mij steeds ongemakkelijker.
Elke dag ging ik met een onbestemd gevoel naar huis. Wat waren we eigenlijk aan het doen? Wat leerde ik de kinderen echt? Als dit de essentie van onderwijs is, dacht ik, dan is dit niet waar ik voor sta.
Reflectie en het herontdekken van mijn passie
Hoe heeft het coachingstraject jouw visie op onderwijs veranderd?
Samen met de directie (destijds Anita Snoek) onderzocht ik welke stappen ik kon zetten. Het onderwijs volledig verlaten voelde als een te grote stap, dus kozen we voor een traject met video-interactiebegeleiding en coachingsgesprekken binnen Spaarnesant. Dat gaf me de tijd en ruimte om te ontdekken wat me werkelijk drijft. Het was een pittige, maar waardevolle reis.
Inspiratie vond ik ook bij de waarom-vragen van Operation Education: Waarom doen we de dingen zoals we ze doen? De woorden van mijn oma – “Wie ben ik, wat kan ik en wat doe ik ermee?” – galmden als een mantra door mijn hoofd. Langzaam keerde mijn passie voor het onderwijs terug, al had ik nog geen antwoord op de vraag hoe ik dat wilde vormgeven.
Een nieuwe uitdaging bij De Argonauten
Wat sprak jou het meest aan?
Het antwoord kwam onverwachts toen ik een vacature van De Argonauten voorbij zag komen. Tijdens een inspiratiebijeenkomst van Spaarnesant werd deze school gepresenteerd. Ik wilde meer weten over de organisatie waar ik voor werkte en besloot te gaan. Die avond wist ik: bij Spaarnesant zit ik op mijn plek. Hier is ruimte voor ideeën die buiten de traditionele kaders vallen en dat gaf mij een enorme energieboost.
Werken met IPC: onderwijs dat aansluit bij het kind
Wat maakt IPC volgens jou zo waardevol voor leerlingen?
De Argonauten was een startende school waar gewerkt werd met het International Primary Curriculum (IPC). Het concept intrigeerde me: een onderwijsvorm waarbij kinderen niet met elkaar vergeleken worden, maar zich op hun eigen tempo ontwikkelen. Dát voelde als de juiste aanpak. Bovendien had de school een no-nonsense beleid, waardoor er meer tijd was voor écht onderwijs en minder voor randzaken. Ik wist meteen: dit is waar ik wil zijn.
Van pionieren naar een bloeiende school
Wat waren de grootste uitdagingen in de beginjaren van De Argonauten?
Zeven jaar geleden begon ik met een kleine groep van twaalf kinderen in een combinatiegroep 3/4 – een nieuwe ervaring voor mij. Alles voelde spannend en anders. Samen met collega’s dacht ik na over wat we kinderen écht mee wilden geven en hoe we dat konden vertalen naar de klas. Het voelde als pionieren, maar ook als een bevestiging van waar ik naar op zoek was. Inmiddels is De Argonauten uitgegroeid tot een volwaardige school met acht groepen.
Leren en verbinden: een blijvende inspiratie
Hoe blijf je jezelf uitdagen binnen het onderwijs?
Mijn enthousiasme voor IPC bleef groeien. Ik volgde opleidingen tot IPC-coördinator en Leergerichtheid Coachen via IPC-Nederland. Naast mijn werk als leerkracht van groep 3 ondersteun ik collega’s in hun eigen IPC-traject. Elke dag leer ik nog bij en dat proces – waarin fouten maken mag – geeft me vertrouwen en voldoening. Leren doe je samen en in verbinding met anderen. Dat is de les die ik kinderen mee wil geven, maar het geldt net zo goed voor mezelf en mijn collega’s.
Blijvend plezier in het onderwijs
Wat geeft je het meeste voldoening in je werk?
Ik werk met collega’s die net als ik de kracht van samenwerking en plezier inzien. We zoeken niet alleen de verbinding, maar ook de humor en ontspanning op. Spaarnesant ondersteunt die visie volledig. Nu ga ik elke dag met een blij gevoel naar huis. Het is alsof de wereld net een beetje scherper wordt. En wie weet, misschien kan ik mijn ervaring en energie delen met nog meer collega’s binnen Spaarnesant.
Ga voor goed werkgeverschap, kies voor Spaarnesant.
Draag bij aan onderwijs waar leerlingen groeien en bloeien. Samen navigeren we met ons Kompas naar wat écht telt, namelijk gelukkige kinderen. Bekijk onze vacatures en stuur jouw CV!
